Het praktijkonderwijs is een onderdeel van de school waar ik werk. Een goede reden om eens naar de conferentie te gaan van het Landelijk Werkverband Praktijkonderwijs in de Reehorst in Ede. Naast de op deze dagen onvermijdelijke markt met uitgevers en andere aanbieders van goederen en diensten, werden we vergast op een drietal lezingen. Op de foto zie je het ochtendprogramma op de sheet. Het thema van de conferentie was: "De pro-leerling stuurt zelf". Centraal in de verhalen stond het gegeven dat eigenaarschap van het onderwijs bij de leerling zelf moet liggen, maar ook bij de docent. Een klapper is altijd weer prof. Luc Stevens, in zijn lezing over eigenaarschap had hij het onder meer over het attribueren van succes en teleurstelling. Als kinderen nooit aan iets hebben kunnen beantwoorden, altijd negatief benaderd zijn, zullen ze alles buiten zichzelf leggen. Je kunt dan ook niet verantwoordelijk zijn voor jezelf en ook niet voor de samenleving waarin je leeft. Dat alles vraagt om een ander kindbeeld in het onderwijs en dat is moeilijk omdat wij leraren gericht zijn op instructie, beoordeling en controle. Wij moeten weer opvoeden en minder zorgen, is de boodschap van Stevens. Een grotere afstand tot leerlingen (minder zorgen) betekent in dit geval dichterbij ze komen, want je toont respect. Het begrip 'pedagogische tact' werd aan de hand van voorbeelden goed verwoord. De lezing van Marcel van Herpen, projectleider van het expertisecentrum Duurzaam Opvoeden en Ontwikkelen, zorgde voor een aandachtig gehoor, stil met af en toe bulderend gelach. Serieus en humoristisch. Belangrijke boodschap was onder andere: kinderen vragen van jou als leraar dat je authentiek bent. Een andere rake opmerking van hem vond ik: "De werkelijkheid wordt in je hoofd gemaakt". Zie ook:
http://www.hetkind.org/
De derde spreker vond ik minder interessant en inspirerend.
Met een tasje vol brochures en een hoofd vol frisse ideeën reisde ik - in de sneeuw - naar huis.
