Kinderweekend

Als de rust is weergekeerd en de kleinkinderen weer naar huis zijn, met medeneming van oma, wordt het tijd voor opa om te evalueren. Het dagelijks ritme, voor zover ik dat heb, was danig in de war. Op zaterdagochtend om zeven uur uit de veren, omdat die kleine koters klaarwakker zijn en aandacht nodig hebben, is afwijkend van de meeste zaterdagen. Maar ik klaag niet, er komt een boel aandacht voor terug. Opa wordt toegelachen, mag meespelen met de puzzels, de poppen, de knuffels en krijgt koekjes toegestopt. Dat daarbij de hele kamer wordt verbouwd, de bank is omgetoverd tot een speelpaleis, waar niet meer op te zitten valt, nemen we voor lief. Ook het menu is anders dan anders: veel kippenpootjes en worstjes, gebakken krieltjes en rauwe paprika, want alleen van die menukaart wordt gegeten. En schuddebuikjes voor op brood. Ik moest die dingen halen in de supermarkt, maar kon ze eerst niet vinden. Denk je dat ik aan het winkelpersoneel durf te vragen: "Weet u waar de schuddebuikjes staan?" Nou nee, dan liever 10 minuten doorzoeken. Het lukte, ik vond ze en weet je, het is best lekker op brood. Vroeger (opa, hè!) legden wij gewoon speculaasjes op brood, maar schuddedingetjes zijn leuker. Alle kinderboekjes zijn weer voorgelezen, sommige meerdere keren, dat maakt kinderen immers niet uit. En natuurlijk maakte foto-opa weer vele portretjes van zijn lieve kleinkinderen. De oudste van de twee is een prima model, de jongste wil niet stilzitten. Maar allebei willen ze de resultaten graag zien. Opa gaat uitrusten van de vermoeienissen. Het was niettemin leuk. Hoe zeiden ze het ook al weer: kleinkinderen? Niet de lasten wel de lusten?