Ik heb al heel lang een twitter-account. Meteen vanaf het begin. Ik las er over en dacht: 'Oh wat leuk, dat wil ik ook' en vervolgens deed ik er niets meer mee. Waarschijnlijk omdat ik de pessimistische gedachte had: "Wie wil mijn doen en laten nu volgen?" of "Wat heb ik er aan?" Maar nu word ik er weer keihard mee geconfronteerd door mijn cursus 23onderwijsdingen, ding 16 alweer. Dus heb ik mijn Twitteraccount weer van stal gehaald en weer wat berichtjes geproduceerd. 140 tekens van leven, zou je kunnen zeggen. Maar wie wordt er nu gelukkig van? Ik heb geen uniek belangrijk nieuwsfeit te melden, waardoor ik sneller dan wie dan ook, dat de wereld in heb gebracht. Ik heb vandaag wel lekker in de sneeuw en de frisse lucht gewandeld, nadat ik alle perikelen rond een ESF-aanvraag vanmorgen had opgelost. Heerlijk koud uitwaaien. Daarover heb ik dan maar een Twitterje geschreven. Het aardige is dat ik mijn berichtje twee tellen later terugvond op Twitter.com na een zoekvraag "sneeuw". Heel veel berichtjes gaan vandaag over sneeuw en dat is niet verwonderlijk als ik naar buiten kijk. Ga ik nu verder met twitteren? Ik denk eigenlijk van niet.
Ik blijf wel naar het vogeltje luisteren, want misschien zingt het in de toekomst voor mij een passend lied.
Ik blijf wel naar het vogeltje luisteren, want misschien zingt het in de toekomst voor mij een passend lied.
3 opmerkingen:
Ik vrees dat je twitter iets tekort doet met een paar keer proberen. Uiteindelijk is het net zoals met veel meer dingen: het heeft tijd nodig om helemaal pas te raken. Bijvoorbeeld doordat je ontdekt dat er een aantal andere schoolleiders ook twitteren die schrijven over interessante artikelen die ze lezen.
Of omdat je weet met welke projecten iemand zich bezig houdt.
of omdat je een snelle vraag hebt die een antwoord nodig heeft.
Of..
Maar uiteindelijk bepaald je het passende lied van 't vogeltje helemaal zelf. ;)
Ik bleef toch naar het vogeltje luisteren? Als mijn collega's net zo hard twitteren als ze bloggen, ziet het er somber uit met die interessante dingen die ze allemaal doen. Of moet ik op zoek naar schoolleiders die dat wel doen? En hoe kom ik daar dan aan? Je ziet ik blijf wat somber over de toepassing Twitter, maar ik zal ook nbaar jou luisteren en het niet meteen over boord gooien.. ;-)
Heel goed van je. Niet meteen overboord gooien maar heel verstandig ook niet meteen omarmen met alles wat je lief is. :)
Ik kan me wel vinden in je strategie hoor. Daar is niets mis mee. Maar een beetje aanzetten tot stretch houdt je scherp toch? ;)
Een reactie posten