Zorg voor personeel 30 november 2010

Op het plaatje de gestripte personeelskamer van het Thomas a Kempis College. Tijdelijk wordt er pauze gehouden en koffie gedronken in een lokaal. Maar straks na de Kerstvakantie is het allemaal klaar. Tussen de bedrijven door is het dan straks goed toeven. En die bedrijven kunnen heftig zijn in het onderwijs. Nu Sinterklaas in het land is roeren de leerlingen zich meer dan anders. De sneeuw zorgt voor een boel opwinding en dat gaat nog wel even door, hebben wij van het KNMI begrepen. Een goede personeelsruimte is onderdeel van de zorg voor personeel. En die keuze is nu ook gemaakt. Wij vragen veel en hopen daar met deze nieuwe inrichting ook weer wat tegenover te zetten.

De feestelijke opening vindt plaats. Dat is zeker. Maar wanneer, dat is onzeker. Ook wie de opening gaat verrichten. Onderhandeld wordt nog met "hetkoninklijkhuis.nl".

Praktijkonderwijs 29 november 2010

Het praktijkonderwijs is een onderdeel van de school waar ik werk. Een goede reden om eens naar de conferentie te gaan van het Landelijk Werkverband Praktijkonderwijs in de Reehorst in Ede. Naast de op deze dagen onvermijdelijke markt met uitgevers en andere aanbieders van goederen en diensten, werden we vergast op een drietal lezingen. Op de foto zie je het ochtendprogramma op de sheet. Het thema van de conferentie was: "De pro-leerling stuurt zelf". Centraal in de verhalen stond het gegeven dat eigenaarschap van het onderwijs bij de leerling zelf moet liggen, maar ook bij de docent. Een klapper is altijd weer prof. Luc Stevens, in zijn lezing over eigenaarschap had hij het onder meer over het attribueren van succes en teleurstelling. Als kinderen nooit aan iets hebben kunnen beantwoorden, altijd negatief benaderd zijn, zullen ze alles buiten zichzelf leggen. Je kunt dan ook niet verantwoordelijk zijn voor jezelf en ook niet voor de samenleving waarin je leeft. Dat alles vraagt om een ander kindbeeld in het onderwijs en dat is moeilijk omdat wij leraren gericht zijn op instructie, beoordeling en controle. Wij moeten weer opvoeden en minder zorgen, is de boodschap van Stevens. Een grotere afstand tot leerlingen (minder zorgen) betekent in dit geval dichterbij ze komen, want je toont respect. Het begrip 'pedagogische tact' werd aan de hand van voorbeelden goed verwoord. De lezing van Marcel van Herpen, projectleider van het expertisecentrum Duurzaam Opvoeden en Ontwikkelen, zorgde voor een aandachtig gehoor, stil met af en toe bulderend gelach. Serieus en humoristisch. Belangrijke boodschap was onder andere: kinderen vragen van jou als leraar dat je authentiek bent. Een andere rake opmerking van hem vond ik: "De werkelijkheid wordt in je hoofd gemaakt". Zie ook: http://www.hetkind.org/
De derde spreker vond ik minder interessant en inspirerend.

Met een tasje vol brochures en een hoofd vol frisse ideeën reisde ik - in de sneeuw - naar huis.

FOAM 28 november 2010

Vandaag hebben we onder andere het FOAM bezocht. Het FOAM staat voor fotomuseum Amsterdam. Fraaie tentoonstelling van foto's van Johan van der Keuken gezien. Filmer en fotograaf. In zijn films herken je de fotograaf, in zijn fotoseries de cineast. Het FOAM is gehuisvest op de Keizersgracht in Amsterdam in een fraai grachtenpand. Natuurlijk had ik een camera mee en maakte het bijgaande beeld van de hal en het gezicht op de gracht vanaf de eerste etage.

Een dagje Amsterdam, het was weer genieten.

Mijmeringen

Regelmatig sjouw ik door het land met de camera in de aanslag. Ik fotografeer alles waar mijn oog op valt en wat in mijn ogen een interessant beeld is. Bijvoorbeeld mooie architectuur, grappige mensen op straat, een boeiende lichtval of aantrekkelijke natuur. Dat laatste is breed op te vatten, maar smaken verschillen nu eenmaal. Soms zie je grappige parallellen, zoals uit de twee bijgaande foto's van straatjes blijkt: wel allebei gemaakt in of vlakbij Friesland. De een in Oldemarkt, de andere in Tzum. Bijzonder aan deze straatjes was dat ze absoluut uitgestorven waren. Niemand op straat, geen hond en geen mens. Toch fotografeerde ik er midden op de dag en heb niet gewacht tot alles leeg was. Wat maakt dat dorpen leeg aandoen en de steden vol? Ook in de zomer zie je dat verschijnsel. Op het platteland zit iedereen binnen en in de stad is geen plekje in de zon onbenut: voor het huis, in het park, desnoods op het dak. Wat ik ook als parallel heb ontdekt tussen grote stad en platteland is de gemeenschappelijke volstrekte rust op de kerkhoven. Dat intrigeert mij. Misschien ga ik dat verder onderzoeken en mogelijk is het een goed onderwerp voor een fotoserie. Naast de dagelijkse hektiek van de levenden, de rust van de doden. Het levert in elk geval mooie beelden op.

Engagement

Sinds kort volg ik met 12 fotografen van het fotografencollectief De Zutphense een mentoraat. Een fotograaf, die meer weet dan wij, Peter van Tuyl, is onze mentor. Als individuele fotografen gaan wij iets doen aan onze fotografie. En dan gaat het niet om de techniek, maar om de inhoud! De eerste avond namen we allemaal 5 foto's mee, waar we trots op waren, over onderwerpen of in een genre waar we in verder willen. Ik nam wat portretten mee en nog twee architectuurfoto's. Een van de portretten zie je hier als illustratie (Model: Ilona). De foto's werden becommentarieerd en er rolde voor elk van ons een opdracht uit. Mijn opdracht was: maak een portrettenserie met inhoud. De inhoud kan dan zijn een bepaalde leeftijdsgroep of een beroepsgroep of iets dergelijks. Een ander moest bijvoorbeeld abstracties fotograferen of spiegels in het landschap. Kenmerkend voor alle opdrachten was dat het moeilijk is en daarom een uitdaging. Onze mentor Peter heeft ook een boekje uitgegeven, dat ik aan het lezen ben. Het gaat precies over de materie waar we mee verder willen. Een betere fotograaf worden met een boodschap, het niveau van de kiekjesmaker of de 'mooie plaatjes' overstijgend. Maar wat is een fotograaf met een boodschap, een fotograaf die met zijn beelden iets te zeggen heeft? Ik vind dat lastig. Het draait dan om engagement.
Ik kende een fotograaf die overal waar hij kwam, toiletten fotografeerde. Hij had een enorme verzameling. Hoe geëngageerd is dat? Wat is zijn boodschap (fotografisch gezien dan)?
Ik bezocht onlangs het fotomuseum in Den Haag en wat ik daar aan de wand zag hangen, deed mij verzuchten, dat ik toch zelf te kritisch ben op niet-scherpe foto's. Bewaren, afdrukken en ophangen! Maar is dat mooi of geëngageerd of waren het toch maar gewoon kiekjes van iemand die toevallig beroemd is geworden? Plotseling wil ik niet meer iets moois op de plaat zetten, niet geëngageerd genoeg. Of ik zoek naarstig in de krant naar ellende die me interesseert en die in beelden is vast te leggen.

Nee, denk ik nu. Zo moet het niet. Het is een ontwikkeling. Maak eerst maar mooie technisch goede beelden. Een portret met een mooie of geladen uitdrukking op het gezicht. Een portret in een omgeving waar hij of zij een passie mee heeft. Ook dat is inhoud. Misschien word ik daar beroemd mee en kan ik alle mislukte foto's als geëngegeerd werk naar een museum brengen. Of moet je daarvoor eerst dood gaan? Dan wacht ik nog even. Ik engegeer mezelf voorlopig maar. Als fotograaf.

Spanning en energie

Heel even zat er een dip in mijn werkbeleving, mijn gezondheid had even de eerste prioriteit. Hoe relatief kan het leven zijn? De voorlopige uitslag van mijn hartonderzoek is gunstig. Ik hoef niet spoorslags overgeleverd te worden aan de medici die mij zouden willen dotteren of mijn infrastructuur zouden willen omleiden. Dat geeft een rustig gevoel. Een gevoel dat de klachten ook meteen een stuk minder heeft gemaakt. Dus moet ik alweer voorzichtig gaan concluderen dat spanning ook dit soort klachten kan veroorzaken. Terzijde merk ik dan op dat ik weer even anders kijk naar collega's die met klachten zitten, nu ik het zelf weer eens aan den lijve heb ondervonden. En had ik zelf dan last van spanning? Klaarblijkelijk wel! Werk kan een mens behoorlijk opjagen: formatieplannen, bezuinigingen, dreigende ontslagaanzeggingen, een tijdelijk afwezige collega.... noem maar op. Er is genoeg jachten en jagen. Maar niet alle spanning is spannend! Er bestaat gelukkig ook genoeg spanning in de zin van: benieuwd zijn hoe iets gaat lopen en hoe je daar zelf in kunt sturen. Dat geeft voldoende en meestal ook nieuwe energie. Die vorm van spanning wil ik weer terugvinden en die andere moet ik dan maar afbouwen. Goed plan, niet? Maandag mee aan het werk.

JenaXL met het Thomas a Kempis College

Sinds dit schooljaar hebben wij de beschikking over een afdeling voor Jenaplan V.O. Gestart met 60 leerlingen verdeeld over klas 1 en 2. Uiteraard werken we in stamgroepen die horizontaal en verticaal gegroepeerd zijn. Op die manier kunnen de leerlingen het meest van elkaar leren. Er wordt gewerkt met een ritmisch weekplan, waarin alles is ondergebracht: stamgroepbijeenkomsten in de kring, instructie in de diverse vakken, verwerking onder begeleiding, Xperiences, keuzewerk en op woensdag altijd de Iedereenkomst. Iedereen bij elkaar in de aula, mededelingen en besprekingen, verhalen voordragen, samen musiceren... alles is mogelijk. Het is uitstekend voor het groepsgevoel. Als directeur van de school ben ik regelmatig aanwezig op de woensdag, bij de Iedereenkomst en daarna bij de teamvergadering, want we zijn een school in ontwikkeling. De derde klas moet ontwikkeld worden en er moet nagedacht worden over hoe we verder gaan met de bovenbouw van vmbo en havo/vwo. Dat is geen gemakkelijke opgave, waarbij we ook nog moeten laveren tussen hoop en verwachting van onze klanten. Samen met de ouders zetten we onze schouders er onder om het ideaal van een ongedeelde school van vmbo tot en met vwo op jenaplanbasis waar te maken. Het kost werk, tijd en inspanning, maar we doen dat met een enthousiast team. Bij deze blog een filmpje van de Iedereenkomst waarin muziek gemaakt werd. Een fragment, waaruit je kunt proeven welke sfeer er heerst op ons JenaXL, waar we trots op zijn en dat we graag willen uitbouwen.

JenaXL, met het Thomas a Kempis College, een goede zaak!

Reanimeren

Reanimatie is een belangrijk onderdeel van de bedrijfshulpverlening. En bedrijfshulpverlening is een belangrijk onderdeel van de het totale veiligheidsbeleid op school. Jaarlijks worden alle BHV-ers een dag getraind. Het gaat dan inderdaad om reanimatie, waarbij nu ook het hanteren van de AED komt (Automatische Externe Defibrillator). Maar ook ontruimen staat op het programma en het blussen van een beginnende brand. Naast de jaarlijkse training oefenen we minimaal twee keer per jaar een ontruiming. Een algehele ontruiming wordt voorafgegaan door het inzetten van de slow-whoop, die met een indringend geluid alle leerlingen en medewerkers oproept tot het verlaten van het gebouw. Maar we kunnen ook een stille ontruiming doen. Dat is communicatief een stuk lastiger, maar met behulp van portofoons kan dat wel en ook zulk soort ontruimingen worden geoefend.

De reanimatie zelf in combinatie met de AED moet echt regelmatig geoefend worden, want je bent de vaardigheid zo weer kwijt. De AED op zichzelf is reuze simpel, het apparaat geeft zelf de aanwijzingen die je nodig hebt. Het reanimeren heb ik tijdens de laatste cursus op video vastgelegd en die neem ik hier als instructievideo op.

Slachtoffers moeten ook warm gehouden worden tot bijvoorbeeld een ambulance komt. Daartoe hebben wij de beschikking over warmhoudfolie. Dat is dunne sterke folie met een goudkleurige en een zilverkleurige kant. De techniek van het vouwen demonstreren we via dit filmpje:



En zo zijn onze medewerkers weer voldoende voorbereid op levensreddend handelen terwijl we tegelijk de stille hoop hebben dat we het niet te vaak nodig hebben.

Naar de garage

Komt een man bij de garage, zegt de monteur tegen hem: uw motor krijgt te weinig brandstof. Of was het: Komt een man bij de dokter, zegt de dokter tegen hem: uw hart krijgt te weinig zuurstof.
Dat verbaasde de man niets, want als hij de trap opliep hijgde hij bovenaan als een postpaard. Hart- en vaatziekten, je hoort het steeds meer om je heen. Misschien omdat ik er nu zelf wat meer op gefocusd ben. De wachtkamers bij de cardioloog zitten vol. Er is een continue productie van hartfilmpjes, opnames uit Holterkastjes en diagrammen van de fietsproeven. Mijn hart is prima, zegt de dokter. En alsof ik een monteur in de garage sprak, kreeg ik de toestand van de klepjes, wel of geen lekkage en de pompwerking te horen. Het probleem zit hem meer in de aanvoerwegen. Zeker is er nog niets, maar het lijkt er op dat een voormalige brede straat tot steeg is verworden. Dus toch een verkeersinfarct? 
Over een tijdje catheteriseren en dan maar afwachten hoe groot de schade is. "Schrok je niet erg, toen je dat bericht kreeg?", vroeg iemand mij. De patiënt heeft wat hij heeft, denk ik dan maar en gelukkig zijn deze kwalen tegenwoordig behoorlijk reparabel. Dus als ik dan toch bij het beeld van de garage blijf, zal ik mijn behandelend cardioloog vragen of hij het ritme ook meteen kan fine-tunen en misschien meteen een aa-pee-kaatje er bij?

Schoonheid en techniek

Deze foto maakte ik in Rotterdam en het is een detail van de Erasmusbrug. Ik houd erg van architectuur en van techniek, daarom is deze brug van een oneindige schoonheid. Andere foto's tonen vaak het lijnenspel, deze combineert de lijnen met de techniek van de brug. Fascinerend hoe zo'n enorm gevaarte hangt aan draden. Architectuur fotograferen lijkt niet moeilijk, maar is het wel. In de eerste plaats moeten gebouwen rechte lijnen vertonen op de foto. Daartoe gebruik ik een zogenaamde Tilt en Shift lens van 24 mm, die het meeste werk al op de camera doet. Maar achteraf moet er soms nog wel wat rechtgezet worden in Photoshop. Ik gebruik daarvoor "aanpassen", "transformatie" en "perspectief". Ik krijg er prima resultaten mee. In Utrecht volg ik de cursus architectuurfotografie voor gevorderden. Dat is leuk want je bent met gelijkgestemde fotografen bezig nieuwe dingen te leren. De meeste lessen gaan op aan foto's kijken van elkaar over dezelfde opdracht. Leuk en leerzaam. Ik kijk altijd veel foto's van anderen, want daar leer je zo veel van. Vervolmaken van de kunst is mijn drijfveer. Natuurlijk zijn mijn architectuurfoto's te zien op mijn websites: http://www.pinksefotografie.nl/ en http://fotopierre.smugmug.com/

En als je eens een gebouw te fotograferen hebt, je droompaleis, huis of caravan, ik ben daarvoor te strikken!

De sportiefste school van Nederland

De sportiefste school van Nederland is momenteel het Tabor College uit Hoorn. Mijn College, het Thomas a Kempis College, onderdeel van Landstede VO, wil graag de nieuwe sportiefste school van Nederland worden. De verkiezingen zijn in 2010 én weer in 2012. Voor 1 maart van dit jaar hebben wij een gooi naar de titel gedaan. Kijken hoever we komen, maar wel met de uitdrukkelijke ambitie om het in elk geval in 2012 te worden! Ambities zijn prachtig, dat zie je maar weer bij de afgelopen Olympische Winterspelen: veel medailles en dan valt het op bepaalde punten wat tegen. Toch nog 8 medailles en op soms onverwachte onderdelen en voor onverwachte athleten. Mooi toch? Als LOOT-school werken we mee aan de ambities van jonge mensen door ze een combi van topsport én onderwijs te bieden. We doen dat in vele varianten op de eigen school en op onze vestiging Centre for Sports and Education. Samen goed voor veel topsportende jongeren. De titel sportiefste school gaan we echter halen op het nog bredere aanbod dat we hebben van bewegen voor alle leerlingen én een fantastisch keuzeprogramma met Sport4You en Move2All. Kijk maar eens op onze website als je nieuwsgierig bent geworden: http://www.thomasakempis.nl/

En de directeur van de sportiefste school in wording troffen we aan op een kameel in de woestijn in Jordanië. Of dat nu helpt om de titel te behalen, weet ik niet, maar het maakt wel mooi reclame voor dé nu nog sportieve school van Zwolle!

Voorjaarsvakantie

Het onderwijs is gezegend met allerlei vakanties. Periodes waarin je even niet naar school hoeft en andere leuke dingen kunt organiseren. Dat hoeven dan even geen onderwijsdingen te zijn. Voor mij was de afgelopen week, waarin we voorjaarsvakantie hadden een goede gelegenheid om mijn oudste zoon, die in Jordanië werkt, te gaan opzoeken. Jordanië is niet meteen een land waar je aan denkt om naar toe te gaan. Dankzij mijn zoon zijn we toch gegaan en dat is zeker niet tegengevallen. Jordanië blijkt een mooi land, met vriendelijke mensen. Levendig qua cultuur, fantastisch qua landschap. Natuurlijk hebben we Petra bezocht en in de Dode Zee gedreven, hebben we in de buitenlucht overnacht in de woestijn in Wadi Rum en zijn natuurlijk per kameel (die eigenlijk een dromedaris is) terug naar de auto gereisd. Zulk soort dingen doe je nu eenmaal als toerist. Maar het belangrjkste vond ik toch de ontmoeting met de mensen. Neem nu bijvoorbeeld Sabah Ali, die onze geweldige desert experience had georganiseerd, een leuke jonge ondernemer die fantastische ervaringen aanbiedt in zijn land: http://www.desert-experience.org/, enthousiast bezig met zijn bedrijf. Of de ontmoeting met de collega's van mijn zzon bij de Arab Potasch Company, die uit de Dode Zee kaliumzouten winnen, met hen had ik een leuk gesprek over het verschil in pensioenen in Nederland en bij hun bedrijf. Mensen blijven mij altijd weer intrigeren op zo'n reis. Mijn foto's zijn echter voornamelijk landschappelijk geworden en ook wel een beetje 'zoölogisch' vanwege de kamelen (de veulentjes zijn ronduit schattig!).

Bekijk ze gerust: http://fotopierre.smugmug.com/photos/swfpopup.mg?AlbumID=11371891&AlbumKey=yhzWL

Na een dergelijke reiservaring kun je over het algemeen je werk wel weer aan, ook al weet je dat er van alles aan stress aan zit te komen! :-(  (ik begin al als een voetballer te praten, heb je dat wel in de gaten?)

Futurama 2.0

Ik heb nog even snel mijn archief met screencasts aangevuld, want volgende week moet ik een groepje studenten begeleiden en een lesje over 3d-photoshop zit in het programma. In Photoshop CS7 zit sinds kort een 3d-optie en ik wil dat laten zien aan al mijn  telestudenten. Ik ben al een tijdje met pensioen, maar deze korte cursussen, die ik op afstand kan geven en begeleiden vind ik nog wel prettig. Op mijn oude school, het Thomas a Kempis College in Zwolle, heb ik in mijn laatste jaar nog veel kunnen bereiken. Docenten zijn aan de slag gegaan met de 24onderwijsdingen, een leuke en onderhoudende cursus, die bij menigeen een nieuw elan heeft opgeleverd als het gaat om activerende leer- en werkvormen. Zeker omdat we het 24e ding hadden toegevoegd: creatief omgaan met smartborden. Leerlingen vormen nu leergemeenschappen, die gevoed door wiki's in een alomvattend ELO hun eigen tempo bepalen. En wonder boven wonder, ze zijn onderwijs weer gaan waarderen als een tijdsbesteding waar ze iets in zien. Motivatie is weer terug, examenresultaten worden beter. In de school wordt volop gewerkt met narrowcasting, op veel plekken kunnen leerlingen zien wat er actueel aan de hand is, zien wijzigingen in de beschikbaarheid van de leercentra en op de verspreid staande consoles maken ze afspraken met hun leercoaches. Ondanks het feit dat de school nog niet is verhuisd naar de in aanbouw zijnde nieuwe sport- en leeraccomodatie, is er binnen het oude gebouw heel wat veranderd de laatste jaren. Het gebouw ademt leren, leerlingen verzorgen met hun laptop aangesloten op de smartborden instructies en leerdiscussies voor medeleerlingen hier en thuis.

Voor mij was het afscheid van de school tegelijk een afscheid van het "oude leren". Nu het teleleren is ingevoerd, kan ik weer een nootje meeblazen en het is helemaal prachtig dat ik daarvoor mijn passie, fotograferen kan inzetten. De virtuele studio die ik heb ingericht op het web, is daar een belangrijk hulpmiddel in. Ik denk nog wel eens terug aan de tijd dat we al die web 2.0 (ha, hoe ouderwets!) dingen met elkaar moesten leren en beleven. Weerstand alom, taakverzwaring en noem alle argumenten uit de beginjaren van deze eeuw maar op. Nu vechten ze om een plaatsje in de laboratoria van de nieuwe media. Het kan verkeren. Heden, verleden en toekomst? Binnen het kader van het allernieuwste leren is niets te gek. Mijn tijd is uitgediend, ik loop nog maar een beetje mee, omdat ik het zo leuk vind, maar aan jullie is de toekomst. grijp je kansen, doe er iets mee. Op mij mag je nog een poosje een beroep doen. Succes......

Onderwijs 2.0, de finale

Zo ik ben er (bijna). Fantastisch filmpje in het 22e ding over hoe kinderen willen leren. Ook het artikel van de Frankwatching-blog is zeer de moeite waard. Het is goed om eens terug te kijken. Ik ben zelf lekker bezig geweest met de dingen. Voor mijn onderwijspraktijk heeft het nog niet zo veel gevolgen, behalve dat ik met mijn kennis van nu, anderen wil stimuleren er ook mee aan de slag te gaan. Maar dat was ook de oorspronkelijke bedoeling, eerst zelf ervaren en dan de docenten aan het leren zetten.
Als directeur van de school heb ik een andere rol dan wanneer ik docent zou zijn. Ik zie ook niet alles wat er op dit gebied gebeurt. Wel weet ik dat we vrij intensief gebruik maken van het intranet als communicatiemiddel en dat we in navolging van het CSE in elk geval op JenaXL de moodle hebben ingezet. Voor een schrijf- en denkklus over het gymnasium heb ik een moodle-wiki laten installeren (dank Arend!). Zonder de 23onderwijsdingen zou ik niet eens op het idee zijn gekomen. In de voorgaande blogs hebben mijn lezers kunnen zien, waar ik allemaal mee bezig ben geweest en wat ik daarvan geleerd heb. Ik hoef dat in ding 22 en 23 niet dunnetjes over te doen. Met een aantal dingen was ik al bekend of ik had er ooit een begin mee gemaakt. De cursus heeft mijn hiaten op dit gebied goed opgevuld en de verwaarloosde dingen heb ik weer opnieuw leven ingeblazen. Ik Twitter van tijd tot tijd (zingen kon ik al), ik schrijf in mijn blog. Ik lees mijn RSS-feeds en pik er zo sneller leuke zaken mee op.
Wat ik jammer heb gevonden in dit leerproces dat ik het goeddeels alleen heb moeten doen (nou ja, wel met 'juf' natuurlijk, die mij stimuleerde en hielp, waarvoor mijn eeuwige dank, juf!) en dat de collega's er niet toe kwamen. Ik vind het van mezelf ook niet echt een verdienste dat ik nu klaar ben, ik geniet nu eenmaal van dit soort 'dingen' en met computers heb ik al iets sinds de 80-er jaren ;-)

Kortom, het was leuk en ik ga er wel mee verder.

Nu de collega's nog, ik hoop dat ze allemaal snel zijn, dan maak ik het ook nog mee :-(

Mediawijsheid

In de wijze lessen over mediawijsheid vond ik een verwijzing naar een school. die er structureel veel aandacht aan besteedt.
Quote:
" Op de Katholieke Scholengemeenschap Etten-Leur wordt mediawijsheid structureel aangeboden aan de leerlingen. Leerlingen denken al veel te weten over de media maar dit valt in praktijk nog wel eens tegen. De lessen zorgen ervoor dat de leerlingen met alle facetten van mediawijsheid in aanraking komen (veiligheid, informatie- en ICT-vaardigheid). Leerlingen leren hoe ze op een juiste manier betrouwbare informatie van het internet kunnen halen. Daarnaast leren ze onder andere hoe ze een videoclip moeten maken waardoor ze videoclips op televisie met andere ogen gaan bekijken. Een andere opdracht heeft betrekking op beeldmanipulatie. Door zelf foto's te manipuleren gaan ze inzien hoe ‘nep’ de foto’s in de bladen kunnen zijn. Ze ontwikkelen een gezonde kritische houding ten opzichte van de media om hen heen.
Naast de technische vaardigheden die de leerlingen opdoen, is ook het sociale aspect van het mediawijsheidprogramma belangrijk. Leerlingen leren samenwerken en respect hebben voor elkaar."
In een filmpje op de site Leraar24 is het allemaal goed uitgelegd. Het sprak mij bijzonder aan. Omdat het embedden niet lukte, plaats ik hier de link http://www.leraar24.nl/leraar24-portal/video/224/mediawijsheid-geintegreerd

Een definitie van mediawijsheid komt van de Raad voor Cultuur en luidt als volgt:

Mediawijsheid staat voor ‘het geheel van kennis, vaardigheden en mentaliteit waarmee burgers zich bewust, kritisch en actief kunnen bewegen in een complexe, veranderlijke en fundamenteel gemedialiseerde wereld’


Het gaat er om dat we in staat zijn om oude (televisie, radio, pers) en nieuwe media (internettoepassingen, sms) te gebruiken en dat we een gezonde mentaliteit ten opzichte van deze media hebben, waarbij we ons bewust zijn van de mogelijkheden en van de context van informatie.

De vaardigheden met betrekking tot nieuwe media kunnen worden ingedeeld in ict-vaardigheden, informatievaardigheden en veilig mediagebruik.

Een aantal jaren geleden gaven we nog lessen informatica aan de onderbouw, maar later hebben we dat afgeschaft, omdat de kinderen genoeg wisten. Nu realiseer ik mij dat juist de mediawijsheid goeddeels ontbreekt, evenals trouwens de 'gewone' computerprogrammavaardigheden als Word, Excel en dergelijke programma's. Een reden voor ons om dat in het kader van Ontdek je Talent! te gaan aanbieden.

Hoe gemedialiseerd zijn wij op school? De maatschappij om ons heen is het in elk geval wel en daar dienen wij rekening mee te houden en er een mediamouw aan te passen!

Weekendje weg in eigen land

Het was weekend en wat voor weekend... Zaterdag mocht ik werken, we hadden het jaarlijkse open huis op onze locatie Centrum. Altijd weer spannend hoeveel mensen er op af komen. En we werden niet teleurgesteld, er kwamen heel veel mensen. Ik heb ook heel veel positieve geluiden gehoord, men vond het prachtig. Het zag er allemaal goed uit en de collega's hadden hun best gedaan er iets moois van te maken. De nieuw aangeschafte smartborden worden niet alleen in de lessen goed gebruikt, ook op het open huis werden ze volop ingezet voor het doel waarvoor ze zijn gekocht: interactieve toepassingen!

Een overzichtje van de vernieuwde opzet van de hal: zonder marktkramen, open tafels en strakke vormgeving. Dat deed het heel goed. Ook de rest van het gebouw hebben we verder aangekleed in de sportsfeer en dat wordt erg op prijs gesteld.









Na het open huis vertrok ik naar Amsterdam voor een gezellig etentje met vrienden. Het weer was niet best, maar de weg naar Amsterdam was prima te doen. Uit verveling heb ik er een filmpje van gemaakt. Het geluid is gewoon de radio. Ik adviseer mijn lezers het filmpje niet helemaal uit te kijken, want aan het eind gebeuren er vreemde dingen op de weg :-(



Het etentje was reuze gezellig en omdat we bleven slapen haalde ik mijn auto de volgende morgen op uit de Apollolaan, waar hij de nacht had mogen doorbrengen. Helaas was mijn arme auto niet met rust gelaten en hadden onverlaten de boel opengebroken. Niets kwijt, wel schade. En al voor de derde keer. Ik word moe van misdaad.

En zo ziet je auto er dan uit. Treurig!

Instant messaging

Ding 20 gaat over instant messaging. dat klinkt als een instantpudding, die we vroeger maakten uit een pakje puddingpoeder. Vlug klaar, een soort vluggertje dus, een snelle boodschap, korte berichten, maar dan niet eenzijdig, vice versa, chatten dus. Kletsen via het net, ik tik, jij tikt, wij tikken onze boodschappen naar elkaar. Soms zien we elkaar, zoals bij Skype en in sommige chatrooms, meestal zien we elkaar niet en gaat het alleen om de tekst. Een wonderlijke wereld, want waarom pak je de telefoon niet? Skypen is een soort telefoneren, via internet en het is veel goedkoper, met beeld ook nog. Ik maakte daar een mooi staaltje van mee in een particulier verzorgingshuis, waar ik een fotoreportage maakte. Een van de bewoonsters beschikte over een zoon in het buitenland, een laptop en een verzorger die haar kon helpen het Skype-proces op te starten. Fantastisch om te zien. Een van de foto's zie je hier.

Ik heb wel eens gechat, maar niet veel. Meestal gebruik ik mail, nu ook Twitter ;-) en daar chat je nog niet echt realtime. Veel jongeren doen niet anders via MSN en kletsen dan uren lang met elkaar via taal, nou ja, chattaal. Ik heb op mijn (deze) weblog een Google Talk button aangemaakt. Spannend, ik heb uren zitten staren naar die button. Ik ben beschikbaar, stond er. Niemand reageerde. Is dat het eenzame bestaan van een chatter? Wachten? Of moet je eerst wat vrienden regelen? Ik sta steeds weer verbaasd als ik naar andere gebruikers kijk: hoeveel volgers zij hebben, hoeveel vrienden en hoeveel mensen zij weer volgen. Dat zijn vast allemaal drukke chatters... ik wacht maar rustig af. O ja en ik heb ook nog een mening over het gebruik van chat met leerlingen: niet doen, er zijn genoeg andere minder 'enge' mogelijkheden. Maar ik heb weer een boel geleerd, het einde is nu in zicht. Heerlijk vooruitzicht: het certificaat, afscheid van de juf, die me op de huid zat, aanspoorde en steeds commentaar gaf (gelukkig ook complimentjes) en dan in het grote gat vallen van niet meer actief leren, maar toepassen en daar stiekem toch weer van leren.

Niet te vroeg juichen, Pierre, je moet nog  3 dingen en wie weet hoe zwaar die gaan vallen!

Screencasting, ding 19 alweer

Dat was even prutsen, maar na uitvoerige bestudering van de stof en het downloaden van Camtasia Studio kreeg ik het voor elkaar: screencasting. Dat is een prima toepassing om uit te leggen wat je in een programma op het scherm aan het doen bent: dus uitleg van hoe programma's werken. Je kunt ook powerpoint opnemen, tekenfilmpjes maken, zoals we er al veel hebben kunnen zien in de cursus en ga zo maar door. veel toepassingen dus. Even wennen hoe de programma's werken, maar dan gaat het vlot. Uiteraard heb ik een kleine demonstratie gemaakt, die ik op YouTube heb gezet om hem vervolgens hier in mijn blog weer te embedden. Wat een vaktaal, ik leer het al! ;-)

Hier komt hij, een korte demonstratie in Lightroom, de fantastische raw-bewerker voor foto's.

vodcast

Ja, een beetje een teleurstelling dit ding. Eerder in de dingen hebben we het al over video online gehad. Dit levert me niets nieuws op. Of ik wist het allemaal al :-(
Wij gebruiken op school bij de gymlessen al videoopnames die we op het internet publiceren. Ik liet daar al eerder wat van zien in mijn blogs. Ook bij het praktijkonderwijs hebben we een Flip Video aangeschaft om de leerlingen video's te laten maken op hun stageplek. Weliswaar is dat in eerste instantie bedoeld voor hun portfolio, het kan ook heel goed op YouTube. Ik ga er van uit dat YouTube filmpjes, zelfgemaakt of van YouTube zelf gehaald, meermalen gebruikt zullen worden op onze smartboards. Plaatjes en bewegend beeld hebben de toekomst. Plakken in een blog heb ik al eerder gedaan, maar hier is er nog een. Een fraaie reactie op de Ipad van Apple.... is dit geschiedenisles?

Uitgestelde radio ofwel podcast

Ding nummer17 brengt ons leuke radio! Ik wist al van het bestaan van podcasts af, maar heb me er nu weer opnieuw in verdiept. Heel leuk zijn de voorbeelden die in de les zijn aangegeven, zoals de Edukast en Mees, die met de kinderen in de klas een gezellig luisterspektakel maakt. Ik denk dat het de creativiteit van de leerlingen stimuleert, maar de 'meester' moet het wel aankaarten. Onze 'meesters' op school hebben nog een hele weg voor zich om al die moderne media te benutten. Ik heb op mijn IPhone intussen een RSS-reader gedownload en de podcast van radiocast.nl er in gezet. Allerlei actuele radio-uitzendingen kun je alsnog beluisteren. Lekker via de oortelefoontjes, terwijl je een boek leest, glaasje wijn er bij.... 

Dat klinkt als een verrijking van het leven of ben ik stiekem toch bezig met een cursus Pensioen In Zicht?  

Twitter-de-twitter-de-twiet

Ik heb al heel lang een twitter-account. Meteen vanaf het begin. Ik las er over en dacht: 'Oh wat leuk, dat wil ik ook' en vervolgens deed ik er niets meer mee. Waarschijnlijk omdat ik de pessimistische gedachte had: "Wie wil mijn doen en laten nu volgen?" of "Wat heb ik er aan?" Maar nu word ik er weer keihard mee geconfronteerd door mijn cursus 23onderwijsdingen, ding 16 alweer. Dus heb ik mijn Twitteraccount weer van stal gehaald en weer wat berichtjes geproduceerd. 140 tekens van leven, zou je kunnen zeggen. Maar wie wordt er nu gelukkig van? Ik heb geen uniek belangrijk nieuwsfeit te melden, waardoor ik sneller dan wie dan ook, dat de wereld in heb gebracht. Ik heb vandaag wel lekker in de sneeuw en de frisse lucht gewandeld, nadat ik alle perikelen rond een ESF-aanvraag vanmorgen had opgelost. Heerlijk koud uitwaaien. Daarover heb ik dan maar een Twitterje geschreven. Het aardige is dat ik mijn berichtje twee tellen later terugvond op Twitter.com na een zoekvraag "sneeuw". Heel veel berichtjes gaan vandaag over sneeuw en dat is niet verwonderlijk als ik naar buiten kijk. Ga ik nu verder met twitteren? Ik denk eigenlijk van niet.

Ik blijf wel naar het vogeltje luisteren, want misschien zingt het in de toekomst voor mij een passend lied.

 

Elektronische leeromgeving

Over dit onderwerp wordt veel geschreven, maar vooral ook veel nagedacht. In mijn postmap trof ik een Infokatern aan van het innovatieplatform Voortgezet Onderwijs. Omdat de kop luidt: VO-content in Wikiwijs, viel de katern me op. Geen wonder als je met 23 onderwijsdingen bezig bent. In de katern interessante wetenswaardigheden over een open professionaliseringsbank binnen Wikiwijs. Sleutelwoorden: gedigitaliseerd leermateriaal, ict-competenties (kennisbasis ICT). Ook interessant zijn de gedachten over aanvullend, vervangend en transformerend leermateriaal ten opzichte van boeken. Als school moeten wij het leermateriaal aanleveren en daarin zitten we op een omslagpunt: blijven we boeken gebruiken en dan bedoel ik methoden, die de docent en de leerling aan de hand nemen of gaan we meer toe naar ELO's waarin bronnen te vinden zijn en lesbrieven etc. Biebsearch en dergelijke initiatieven zijn daar prachtige voorbeelden van. Om de katern toegankelijk te maken, heb ik hem gescand en stel hem hierbij - gedigitaliseerd - ter beschikking. Ik ga hem ook op het intranet van school laten zetten.

Zo worden we allemaal weer wat wikiwijzer.

Wat een dag, wat een dag

Ja dat heb je wel eens zo'n gevoel, zo'n dag. Vanmorgen vroeg op, naar school over gladde wegen, acht uur aankomen en gaan werken, heerlijk. En het ging maar door, van bespreking naar bespreking, tussen door regelen, even praten, telefoontjes, boterham tussen de emails door opeten. Stress en ergernis en dan nog een berg stukken doornemen, te veel koffie drinken, rectorenoverleg, maar eerst even lobbyen, praatje op de gang, waar ik eigenlijk geen tijd voor heb. Racen naar een volgende bijeenkomst, waar weer allemaal werk uit voortvloeit, terug naar school, pizzaatje bestellen, bellen, opeten, weer bellen, pizza koud en dan naar de deelraad. Veel gepraat over taakbeleid, hoe druk mensen het hebben, hoe zwaar de belasting is (gek, hè, daar heb ik nu helemaal geen last van) en dan lekker om 21.00 uur naar huis rijden. Buiten min 7 graden, is het glad? Wat kan mij het schelen, snel naar huis, biertje drinken en dan opeens heb ik vreselijk veel zin in? Precies, nog een blogje schrijven. En dat doe ik dan bij deze...

Maar wat je nu ook denken moge, ik heb ontzettend leuk werk.....

Webtools

Het vergaat mij al net als met mijn eigen gereedschapskist: ik heb te veel en kan soms nauwelijks kiezen. Webtools zijn er in alle soorten en maten. Via deze les werd dat snel duidelijk. Handig om de links te bewaren. Ik heb al wat in mijn delicious gestopt. Voor als het nodig is! Want je kunt onmogelijk alles gaan onthouden. Er zitten leuke toepassingen bij.
Als school met een sportprofiel kijk je natuurlijk naar sportplaatjes. Dit horen animaties te zijn, gevonden op internet, maar ze vertonen zich als plaatje. Niets aan te doen. Ze verwijzen in elk geval naar enkele 'classes' die we gaan doen of al hebben. Het Thomas a Kempis College, dé sportieve school!!

Basketbal, volleybal, misschien wel acrogym, maar in elk geval hockey en voetbal.

Het blijft leuk om je profiel als school te ontwikkelen, al lijkt het soms alsof anderen daar  jaloers op zijn en van daaruit rare dingen gaan doen.

On line documenten maken en beheren

Het is echt een digitale ontdekkingsreis! Ik heb nu de theorie doorgenomen over onder andere Google docs, online zetten en delen van presentaties en ik zie een wereld van mogelijkheden. Samen werken aan documenten, zonder versiebeheer en heen en weer mailen. Fantastisch. Aan de andere kant hebben wij de online programmatuur natuurlijk niet echt nodig, want we zijn voorzien van Office met alles er op en er aan, dus daarin werken we meestal op school. En we kunnen in principe samen werken aan een document door toegang te hebben tot hetzelfde domein op de server, maar dat is niet altijd het geval. Dan zou Google docs kunnen helpen. Een Google account is zo gemaakt. Toch puzzel ik ook nog op het gebruik van wiki-achtige omgevingen of zoals ik nu van Annemarie heb doorgekregen: een site via Google, want dat biedt ook share-mogelijkheden. Overigens had ik Google docs al ontdekt, toen ik een paar 'dingen' geleden een mogelijkheid zocht om een bestand in een blog te plakken (mijn kerstvertelling), en daar googelde ik zo maar Google docs! De digitale wereld kun je zo langzamerhand helemaal door Google laten bepalen, op zich knap, maar ook een beetje gevaarlijk....

Big Google is watching you.... en E2punt0 kijkt mee ;-)

De professor en de verbindingstherapeute

Op onze heidagen van Landstede hadden we als gastspreker een Belgische professor te gast. Hij leverde een inhoudelijke bijdrage aan ons proces van strategievorming. Onderhoudend, boeiend en inhoudelijk interessant. Bovendien door het typische Vlaams leuk om naar te luisteren. Tijdens onze besprekingen bleef hij er bij tot hij op gegeven moment terug moest naar Antwerpen. Hij wenste ons veel succes met onze processen, nam een extra applaus in ontvangst en vertrok met zijn bos bedankbloemen. Tot zover niets bijzonders. 's Middags hadden we een grootse meeting met stakeholders uit onze buitenwereld. Ik had zelf ook vertegenwoordigers van ons vervolgonderwijs en een ouder uitgenodigd. De middag werd begeleid door een mevrouw, die zich verbindingstherapeute noemde. Haar opkomst was hilarisch en overduidelijk betrof het hier een ingehuurde komiek, die zich - verkleed als vrouw - bezig hield met het begeleiden van deze middag. Inhoudelijk had 'ze' goede vragen en een kritische opstelling, dus een goede bijdrage aan waar we mee bezig waren. Bij het bedankje voor haar bijdrage deed ze de pruik af en werd onthuld wie deze meneer eigenlijk was. Ook tot zover niets bijzonders tot mijn buurman in de zaal zei: grappig hè, dat dit ook de professor van vanmorgen was. Ik was stomverbaasd, ik had niets in de gaten gehad. Opeens voelde ik mij als een kind tegen wie ze gezegd hadden: Sinterklaas bestaat niet. Ik kon het haast niet geloven. Het is een compliment voor de acteur/deskundige die op zo eigen wijze de Belg en de therapeute had neergezet. Goed heidagen derhalve, mede dankzij deze bijdrage, maar ook door alle inhoudelijke bijdragen die we met elkaar hebben geleverd aan de strategienota van Landstede. 

Wie? Wiki!

Zoals je misschien ziet, zit er een koppeling onder mijn titel. Een wikiproef op de 23 onderwijsdingen wiki. Ik heb alles eens bestudeerd en ik kom tot de conclusie dat wiki's leuke dingen zijn. Omdat ik nog niet weet of wiki's helemaal openbaar zijn of met gebruikersnamen en wachtwoorden beveiligd zijn voor een groep, kan ik nog niet beoordelen of het nuttig is er een te maken via Wikispaces of dat er een bedrijfstool moet komen. Want ik zou best wel met een werkgroep op school samen aan een beleidstuk kunnen en willen werken via een wiki. Ik vind het dan natuurlijk niet prettig als de concurrentie (intern of extern) met mijn ontwikkelde ideeën aan de haal gaat. Ik ga dat nog uitzoeken, maar voorlopig vind ik wiki's top. Vooral de werkwijze, samen sleutelen en toevoegen.

Library Thing

Zo, vandaag was het twaalfde dingetje aan de beurt: Library Thing. Typisch iets voor de bibliotheek om in zo'n cursus te verwerken. Nu kom ik, vind ik, te weinig aan lezen toe. Ik vrees dat ik te veel bezig ben met computer en fotografie. Maar om nu ook nog wat ik lees te gaan bijhouden op internet, is wel veel gevraagd. Hoewel, hoewel, toen ik even keek welke andere mensen de boeken die ik in de gauwigheid in mijn Library heb geplaatst, gelezen hadden en er iets van vonden, werd het wel weer interessant.
Je kunt het tenslotte ook gebruiken om te kijken wat anderen vinden van een boek, vóórdat je het gaat lezen. Helaas zijn sommige mensen zo stom om het plot weg te geven in een goedbedoelde poging te vertellen waar het boek over gaat. Ik heb braaf tien titels opgenomen, die nauwelijks representatief zijn voor de doorsnee van wat ik lees, maar wel recente Kerstvakantieliteratuur vormden. Het invoeren van boeken gaat wat traag, vind ik. Het derde deel van de Milenniumtrilogie werd niet gevonden bij Bruna-Bol, terwijl het daar toch hotitem is! Ik ben geen bibliothecaris, maar ik vind lezen wel fijn, maar of ik de LibraryThing ga bijhouden valt nog zwaar te bezien. Geef rustig commentaar als je vindt dat dat wel zinvol is.

Genoeg gecomputerd, ik pak mijn boek maar weer eens op!

Sociale netwerken

Heel veel jaren geleden, in de begintijd van de computer, terwijl internet nog niet in de huidige vorm bestond, was ik bezig met bulletinboards. Als HCC-lid zocht ik daarop informatie en communiceerde met andere bulletinboardgebruikers. Op gegeven moment werd in 'point' in het zogenaamde Fidonetwerk. 's Nachts ging mijn computer op een tijdklok aan en mijn 2400 baud modem maakte contact met mijn 'boss' om de post uit te wisselen. Met de invoering van internet kwam daar een einde aan, maar ik wil er maar mee zeggen, dat social networking geen uitvinding van nu is! Nu maak ik deel uit van LinkedIn en Facebook. De eerste gebruik ik meer dan de tweede, maar ik vind alle nieuwe dingen leuk, dus meld me al snel op nieuwe diensten aan. Dat geldt trouwens ook voor Twitter, maar getwittert heb ik nog maar zelden.
Ik heb in het kader van dit "Ding" ook eens ronndgesnuffeld op Hyves, iets voor jongeren meende ik altijd, vandaar dat ik er nooit lid van geworden ben. Het is spannend om te kijken wie er allemaal uit mijn familie en kennissenkring op te vinden zijn en vooral wat je over hen te weten kunt komen of liever gezegd, wat zij over zichzelf op internet hebben neergezet. Ik Hyve nog maar even niet....
Mijn school is er ook niet echt op te vinden, twee hits op Hyves, maar dat betreft een vaag iets over "mens en maatschappij' én een leerling. Een schoolhyve hebben we kennelijk niet.
Al weet ik niet precies hoe, ik kan me wel voorstellen dat een eigen schoolhyves een meerwaarde kan betekenen in de communicatie met leerlingen. Als ik het goed begrepen heb is Ning ook zoiets, maar daar kwam ik met het gegeven onderwijsdingen23-account niet in. Gebruik van Hyves sluit beter aan bij de belevingswereld van leerlingen, denk ik.
Al stuiterend door al die mogelijke sociale netwerken (de lijst die ik vond bij Frankwatching - aanbevelenswaardig - is indrukwekkend) kwam ik ook een alternatieve videosite tegen: Vimeo. Tegenhanger van YouTube, maar dan voor echte mooie artistieke films. Ik vond er een die ik zo de moeite waard vind, dat ik hem hier wil opnemen.

The Third & The Seventh
http://vimeo.com/channels/hd#7809605
About this video:
".Fullscreen it, please.

A FULL-CG animated piece that tries to illustrate architecture art across a photographic point of view where main subjects
are already-built spaces. Sometimes in an abstract way. Sometimes surreal.

The Third & The Seventh from Alex Roman on Vimeo.

Wat is het leven toch mooi en wat valt er dagelijks toch weer een boel te ontdekken!

The semi-final destination

En toen moesten we evalueren. Wat vond ik van de eerste 'dingen'? Dingen of ondingen? Foto's op internet zetten, bewerken, rss-feeds, weblog maken, filmpjes maken en bewerken.... allemaal leuk en eerlijk gezegd ook een beetje verslavend. Ik zie een duidelijke parallel met wat we op school doen met de website en ons intranet. Ook daar zetten we foto's en filmpjes op en maken we gebruik van nieuwberichten. We hebben de beschikking gekregen over een digitale nieuwsbrief, die we kunnen gaan gebruiken om geïnteresseerden toe te sturen. Onze sectie bewegingsonderwijs maakt filmpjes en zet ze op Youtube. Kortom we groeien in het gebruik van web 2.0 achtige toepassingen. Vandaag hebben we een 'knoppencursus' gehad voor de nieuwe Smartboards op school. Het is er eindelijk van gekomen, er hangen er totaal 17 en meteen in gebruik! Ik was geweldig enthousiast toen ik zag wat de mogelijkheden allemaal zijn. Natuurlijk kost het de docent voorbereiding, maar dat kost een gewone 'krijtbordles' ook, maar deze interactieve manier, met gebruikmaking van - jawel - internettoepassingen, YouTube, educatieve sites etc. levert de leerling veel meer op. Ik ben er in anderhalf uur van overtuigd geraakt dat invoering van Smartboards bijdraagt aan onderwijsvernieuwing (al is het maar voor een stukje!)
Natuurlijk laat ik hier even een klein deel van de knoppencursus zien, via YouTube! Zelf gemaakt vanmiddag met mijn nieuwe Flipvideospeeltje ;-)

Je hebt sneeuw en sneeuw

De laatste dag van de Kerstvakantie leverde een prachtig nieuw pak sneeuw op in ons dorp. Door de vorst plakte elke vlok vast aan elk takje van de bomen. Dat leverde een sprookjesachtig geheel op. Natuurlijk trok ik de natuur in gewapend met fototoestel. Eerst een aantal foto's met groothoek, daarna gebruikte ik mijn standaard 24-70 f 2.8 lens met een polarisatiefilter er op. Op een steenworp afstand van mijn huis zijn de foto's gemaakt. De natuur is fantastisch en ik wil mijn lezers graag mee laten genieten.

Hoe help ik mijn profiel om zeep?

Ding 9 van 23 onderwijsdingen gaat over veiligheid en privacy op Internet. Goede artikelen, onthutsende stukjes. Vreemd vind ik wel, dat we als cursisten eerst een weblog maken, onwetend als we zijn, ons hele hebben en houden er in zetten en dat alles publiceren en dan pas in ding 9 leren dat je dat niet moet doen. Oef, goede raad is duur, maar ik heb er iets op gevonden: er is een digitale zelfmoordtool, waarmee je je identiteit op sociale netwerken om zeep kunt helpen. Je kunt er alles over lezen op tweakers.net, overigens de beste site van 2009. Hier is de link: http://tweakers.net/nieuws/64645/zelfmoordmachine-wist-sporen-van-gebruikers-sociale-netwerksites.html
Hyves kan hij nog niet aan, maar daar zat ik gelukkig nog niet op! Ik had wel een account bij Plaxo, maar die heb ik gewoon leeg gemaakt. Nu is alleen mijn naam daar bekend. Hoe ik daar weer van af kan? Geen idee. De zelfmoordmachine gaat niet over Plaxo en daarom laat ik het maar zo.
Als ik mijn naam op Google opzoek, krijg ik heel veel hits. Gelukkig staan de zaken waarmee ik wel bekend wil zijn bovenaan. En heel diep weg staan mijn athletiekprestaties van jaren geleden. Niet heel goed, maar ik was er wel trots op en nog wel een beetje.
Ik heb wel gemerkt door alle research op internet, dat er geen "vasthoudender onthouder" is dan het world wide web.
Was mijn eigen geheugen maar zo goed of is het toch beter sommige dingen te vergeten?